In 2018 publiceerde het Johns Hopkins Center for Health Security een rapport waarin het idee werd gelanceerd om vaccins te ontwikkelen die zichzelf verspreiden. Onder de sectie “Zichzelf verspreidende vaccins” stelt het Johns Hopkins document dat “zelfverspreidende vaccins genetisch ontworpen zijn om doorheen populaties te bewegen zoals overdraagbare ziekten”, maar in plaats van ziekte te veroorzaken, bieden ze volgens het document “bescherming”. De visie is dat een klein aantal individuen van een populatie kunnen gevaccineerd worden, en het vaccin zou dan doorheen de populatie circuleren zoals een besmettelijk virus, “resulterend in snelle, wijdverspreide immuniteit.” De vaccinweigeraars zouden op die manier ook “gevaccineerd” kunnen worden.

In het document noemen ze bij de soorten vaccins die hiervoor in aanmerking komen “recombinante vectorvaccins.” Opvallend: de coronavaccins van AstraZeneca zijn recombinante vectorvaccins op basis van een adenovirus. Maar ook het coronavaccin van Pfizer bijvoorbeeld, waarbij het mRNA gecoat wordt met polyethyleenglycol is zeer gelijkaardig.

In het verslag wordt toegegeven dat zichzelf verspreidende vaccins ingevoerd worden, uitdagingen zouden bieden zoals vrijwillige instemming nadat men voldoende geïnformeerd is.

Dit is uiteraard bij de huidige Covid-vaccins die zich eveneens onder de niet-gevaccineerden lijken te verspreiden, niet het geval.

In de Pfizer studie wordt het zichzelf verspreiden van het vaccin toch beschouwd als iets dat potentieel schade kan veroorzaken. Daarin wordt gewaarschuwd dat mensen die in nauw contact komen met de proefpersonen die geïnjecteerd zijn, eveneens een bijwerking of reactie kunnen ontwikkelen.

Familieleden van proefpersonen worden geadviseerd om geen contact te hebben met die proefpersoon. In de sectie “Blootstelling tijdens zwangerschap” wordt gezegd dat indien iemand zwanger is en contact heeft gehad met de proefpersoon door inademing of huidcontact, dit binnen 24 uur moet worden gemeld.

In september 2020 verscheen een artikel door post-doctorale onderzoeker Guy Reeves en Dr. Filippa Lentosz, een toponderzoeker uit Noorwegen, met als titel: “Wetenschappers werken aan vaccins die zich verspreiden zoals een ziekte. Wat kan er nu verkeerd gaan?“

Daarin zeggen ze dat men reeds 20 jaar aan het experimenteren is met zichzelf verspreidende vaccins, en dat dit de aandacht trok van het Amerikaanse Leger, omdat dit als biowapen interessant kan zijn.

In het artikel staat dat “Australische onderzoekers een zich viraal verspreidende immunocontraceptie hebben onderzocht, die het immuunsysteem van geïnfecteerde dieren ‘hackte’ – in dit geval een niet-inheemse muizensoort in Australië – en ze verhinderde van het verwekken van nakomelingen.”

Dan worden een aantal suggesties naar voor geschoven, zoals: “Je zou kunnen ‘stimulansen’ in een virus kunnen stoppen, die zorgen voor immuundeficiëntie in geïnfecteerde mensen of dieren, zoals HIV op natuurlijke wijze doet. Of je zou kunnen ‘stimulansen’ in een virus stoppen die een schadelijke auto-immuunrespons veroorzaken, wanneer het lichaam z’n eigen gezonde cellen en weefsels begint aan te vallen.”

Het zou kunnen gebruikt worden als een biowapen, en één voorbeeld dat wordt genoemd is een menselijk antivruchtbaarheidsvaccin, en dat in Zuid Afrika in Project Coast naar voor werd gebracht.

Is het dan vreemd te noemen dat tienduizenden vrouwen over heel de wereld abnormale menstruatiecycli, miskramen en andere gezondheidsproblemen berichten, nadat ze in de buurt kwamen van recent gevaccineerde mensen?

Is dit een teken dat de huidige Covid-19-vaccins reacties veroorzaken in de niet-gevaccineerde populatie?

De voormalige Vicepresident van Pfizer Dr. Michael Yeadon zei onlangs dat hij gelooft dat deze vaccins zullen gebruikt worden voor depopulatie.

Bron: Infowars