Allereerst wil ik mezelf even voorstellen; Ik ben Merel, een jonge vrouw van 25 jaar, wie werkende is als klinisch psycholoog.

Wanneer de vaccinaties in opmars kwamen was ik eerder sceptisch. Ik wilde absoluut geen deel uitmaken van deze angstpsychose, en koos om mijn eigen immuunsysteem te vertrouwen, ik had namelijk geen corona gehad, terwijl ik er wel al mee in aanraking kwam. Ook wilde ik geen proefkonijn zijn van deze nieuwe vaccins, ik vertrouwde het allemaal niet goed..

Wanneer ik de druk langs alle kanten voelde stijgen, en ook mijn vrijheid in gedrang bleek te komen (reizen, restaurant,…) ging ik hier opnieuw over nadenken. Ik wilde namelijk op mijn jonge leeftijd nog niet met zo veel beperkingen leven. Ik ging in wetenschappelijke artikels op zoek naar het ‘beste’, of meest ‘normale’ vaccin. Het vaccin van Johnson en Johnson bleek het meest aan te leunen bij de vaccins die we al ons hele leven kennen (bv griepvaccins), dus besloot ik hier toch voor te gaan. Later bleek dit echter een foute keuze te zijn, en bleek deze angst voor het verliezen van mijn vrijheid een illusie, het was net het vaccin dat mij mijn vrijheid ontnam. 

De avond van mijn vaccin kreeg ik de te verwachten  zogezegd ‘normale’ immuunreactie; ik werd ziek, heel ziek. Ik had meer dan 39 graden koorts, en kon mijn lichaam niet bewegen van de pijn. Ik heb mij in mijn hele leven nog nooit zo slecht gevoeld als toen. De dag nadien kreeg ik er nog iets bij; een onophoudelijke droge hoest. Dit werd met de week erger en erger, en ‘s nachts had ik zo’n felle hoestbuien dat ik soms geen adem meer kreeg, of moest overgeven. Ook mijn ribben raakten gekneusd door het onophoudelijk hoesten.

Na 4 weken besloot mijn huisarts bloed te trekken, omdat het te lang duurde. Hieruit kwamen verhoogde D-dimeren (bloedstollingswaarden) en een bacterie op mijn longen, en ik moest voor een scan naar het ziekenhuis. Ik voelde dat mijn lichaam op dat moment niet in staat was om ook nog een scan met contrastvloeistof toe te staan, daarom werd de scan uitgevoerd zonder deze chemische contrastvloeistof. Gelukkig waren er op de scan geen longembolie’s te zien, maar de artsen waren duidelijk ongerust over mijn klinisch beeld. Ze gaven aan dat het een duidelijk gevolg was van mijn vaccin. Ik nam op hun aanraden 2 weken lang bloedverdunners, tot ik meerdere keren per dag een bloedneus kreeg, dan werd het weer gevaarlijk voor een hersenbloeding. Het is op dit moment dat ik besloot mijn lichaam niet meer vol te stoppen met chemische troep (medicatie), maar ervoor koos om gezonde alternatieven te zoeken.

Ik ging naar alternatieve geneesheren die me behandelden met natuurgeneeskunde, ik ontving verschillende massages, en het is pas sindsdien dat ik mezelf beter begon te voelen. Gelukkig wisten zij wat ik nodig had om mijn lichaam en immuunsysteem weer in balans te brengen, en om mijn lichaam terug in zijn kracht te herstellen. Tot de dag van vandaag (meer dan 6 weken na vaccinatie), kan ik nog steeds niet zeggen dat ik volledig hersteld ben. Helaas heeft deze illusie van “bescherming” mijn gezondheid zodanig in disbalans gebracht, waardoor ik meer problemen heb met mijn gezondheid dan ooit tevoren. 

Mij krijgen ze nooit nog zo ver om hieraan mee te werken. Ik laat onder geen enkel beding nog een tweede spuit zetten, en kies om nu meer dan ooit te vertrouwen op mijn eigen lichaam.

Bron: Artsen voor Vrijheid