De vroegere Braziliaanse feministe Sara Fernanda Giromin heeft zich verontschuldigd tegenover Christenen voor het kussen van een vrouw op een kruis tijdens een topless protest vlak voor een kerk in Rio De Janeiro in 2014. Ze uitte haar verlangen om terug te keren naar de kerk.
Giromin, voorheen bekend als “Sara Winter”, stichtte de feministengroep Femen Brazilië in 2012 en hielp talloze topless Femen-protesten leiden in het land, die opriepen voor de rechten voor seksueel anders geaarden, en de legalisatie van vrije abortus (dus voor gelijk welke reden), dat nog steeds illegaal is in Brazilië.
Eén van de protesten die Giromin organiseerde was een bijeenkomst vlak voor de Kerk van O.L.V. Van Candelária, in Rio De Janeiro in januari 2014. Tijdens het protest werd Giromin, bijna naakt, gefotografeerd terwijl ze een andere bijna naakte vrouw kuste, terwijl ze boven op een kruis lagen dat voor de kerk lag. De foto werd via sociale media wijd verspreid.
Nadat ze in november 2015 haar boek “Slet? Nee! Zeven keer werd ik verraden door Feminisme” lanceerde, postte ze op 15 december 2015 een video op Youtube, waarin ze haar spijt betuigde voor het beledigen van Christenen tijdens haar acties.
In een interview met The Christian Post, legde Giromin uit dat haar problemen met de feministenbeweging begon toen het duidelijk werd dat feministen in Brazilië zich slechts om één ding bekommerden: abortus. Hoewel ze zei dat ze de feministenbeweging vervoegde om een stem te zijn voor vrouwen die het slachtoffer waren van huiselijk geweld en verkrachting, waren die problemen niet op de agenda van de leidende feministengroepen, die zich enkel focusten op het duwen van abortus-inducerende middelen in de handen van bange en wanhopige zwangere vrouwen.
“Als je niet akkoord gaat met een deel van hun agenda, dan zul je vervolgd worden, echt volledig vervolgd worden, en je zult ontmaskerd en vernederd worden.”
Toen Giromin voor de eerste keer zwanger werd, keerde ze zich naar haar feministenvrienden die haar onder druk zetten om abortus-inducerende pillen te slikken. “Ik vroeg om hulp in onze feministengroep en een feministenvriendin bood me abortuspillen aan. Ik was echt wanhopig en meer dan 50 feministen zeiden tegen me: “Als je het doet zal het je lichaam kracht geven. Als je abortus doet, zal je meer ervaring hebben om te spreken zoals een feministe.”
Ze nam de pillen, maar haar feministenvrienden vertelden haar niet over de gezondheidsrisico’s van die middelen. Nadat ze die pillen nam kreeg ze levensbedreigende complicaties. Toen ze haar feministenvrienden belde om haar naar het ziekenhuis te helpen, waren ze nergens te bespeuren.
“Ik was zo aan het bloeden, ik was echt, echt bang. Ik belde een feministenvriend. Ik was zo wanhopig in het vragen om hulp. Ik vroeg om hulp omdat ik naar het ziekenhuis moest, maar niemand hielp me.”
Uiteindelijk was het een mannelijke vriend van haar die haar naar het ziekenhuis bracht, waar ze een week moest blijven. Hij betaalde ook de onkosten.
“God was daar voor mij, en ook een man. Deze ervaring hielp me te realiseren dat abortus nooit een oplossing is, het is enkel nog meer een probleem. Ik ben tegen abortus in alle omstandigheden. Dit (de abortuspoging) is de grootste misdaad in mijn hele leven, en ik kan dit groot gat in mijn hart niet toedekken.”
Het kind liep geen schade op van de abortuspoging, en nu is ze de gelukkige moeder van een zoontje.
Wanneer ze uitlegt waarom ze de nood voelde om zich te excuseren tegenover Christenen voor haar beledigend gedrag, zei ze dat ze begon te begrijpen hoe beledigend haar daden waren toen ze Engels begon te leren aan arme kinderen, terwijl ze zwanger was. Toen ze op een dag een gebed zei in de klas, werd ze onderbroken door een kind die er een grap over maakte. Dit maakte haar boos, maar ze wist toen hoe christenen zich moeten gevoeld hebben toen zij hen beledigde, o.a. tijdens die scène vóór de kerk. Ze wist dat ze toen om vergiffenis moest vragen.
“Ik wachtte om me te verontschuldigen, en ik ben echt blij dat ik het deed, want het voelt zo goed. Nooit verwachtte ik vergiffenis, maar ik ben echt blij dat ik het gedaan heb.”
Giromen vertelt verder dat vele jonge meisjes en vrouwen die de Braziliaanse feministenbeweging vervoegen, onder druk worden gezet om drugs te nemen, seks te hebben met vreemden en zelfs biseksueel of lesbisch te worden. “Als je normaal of religieus bent wordt je altijd als minder feministisch gezien.”
Tot slot vertelt Giromin, die katholiek werd opgevoed, dat ze nog niet naar de kerk is geweest. “Ik ben een Christen, dat is zeker. Ik was altijd een Christen. Ik wil terugkeren naar de Kerk, maar nu ben ik echt beschaamd voor mijn feministenverleden. Maar als iemand mij zou kunnen helpen om terug te keren, dan zou ik dat echt graag hebben.”
EINDTIJDKLOK 